Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιά είναι η σωστή συμπεριφορά για την παροχή πρώτων βοηθειών σε ένα ζωάκι; Δυστυχώς, όλοι έχουμε βρεθεί μπροστά σε τραυματισμένα ζώα. Καταρχήν, η προσέγγιση ενός ζώου που δε γνωρίζουμε πρέπει να γίνεται με προσοχή και καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε ένα φίμωτρο ώστε να αποφύγουμε τυχόν επίθεση. Πώς όμως πρέπει να δράσουμε τόσο για τη δική τους όσο και για τη δική μας ασφάλεια; Αυτό εξαρτάται από τα συμπτώματα και την κλινική εικόνα του ζώου που θα συναντήσουμε.
Αναλυτικότερα:
⦁ Μεταφορά/Συγκράτηση: Η σωστή μεταφορά του τραυματισμένου ζώου έχει τεράστια σημασία, καθώς μπορεί να προκληθεί επιδείνωση της κατάστασης του από λάθος συγκράτηση. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι ακινητοποιημένη και να μην προκληθεί επιπλέον πόνος και πίεση ώστε να αποφευχθεί ο εμετός. Προσοχή στη συγκράτησή του σε χειρουργημένα σημεία ή πληγές. Η μεταφορά πρέπει να γίνει με φορείο ή στην αγκαλιά μας με πολύ προσοχή, σε πλάγια θέση.
⦁ Αιμορραγία: Μπορεί να είναι είτε εσωτερική, είτε εξωτερική.
Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν κάποιες ορατές ενδείξεις όπως οι άσπροι βλεννογόνοι του ζώου (μάτια, στόμα, γεννητικό) καθώς και η χαμηλή του θερμοκρασία.
Στη δεύτερη περίπτωση, εφαρμόζουμε άμεση πίεση στην περιοχή που αιμορραγεί είτε με το χέρι μας είτε με κάποιο επίδεσμο με πολύ προσοχή στην ισχαιμή επίδεση στα άκρα, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα.
⦁ Πληγή: Απομακρύνουμε την ξένη ύλη με πλύση και όχι με αφαίρεση του ξένου σώματος καθώς μπορεί υπολείμματα του να μείνουν μέσα. Ελέγχουμε για κάποιο κάταγμα και καλύπτουμε την πληγή για να προστατευθεί από μολύνσεις. Σε περίπτωση που το ζώο έχει δάγκωμα από κάποιο άλλο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και για τη μετάδοση ασθενειών (πχ λύσσα).
⦁ Δηλητηριάσεις: Σε περίπτωση δηλητηρίασης κάποιου ζώου, ενδείκνυται η πρόκληση εμετού αλλά όχι αν έχει περάσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 ωρών. Μη χορηγείτε ξύδι ή ατροπίνη ή κάποια άλλη καυστική ουσία στο ζώο, διότι αυτό μπορεί να έχει αντίθετες από τις επιθυμητές συνέπειες. Πρέπει είτε να δοθεί το κατάλληλο αντίδοτο από τον κτηνίατρο ή σε ορισμένες περιπτώσεις να γίνει πλύση στομάχου.
⦁ Σπασμοί: Εκδηλώνονται σε περίπτωση δηλητηρίασης, επιληπτικών κρίσεων, υπογλυκαιμίας. Στις επιληπτικές κρίσεις έχουμε επίσης, απώλεια συνείδησης, σιελόρροιας, απώλειας ούρων και κοπράνων Σε περίπτωση σπασμών υποστηρίζουμε την αναπνοή του ζώου χωρίς να βάλουμε τα δάχτυλά μας στο στόμα τους, με εξαίρεση κάποιες βραχυκεφαλικές φυλές όπου το τράβηγμα της γλώσσας προς τα έξω ενισχύει την αναπνοή. Χρονομετρούμε και καταγράφουμε το φαινόμενο για 2-3 λεπτά.
⦁ Απώλεια συνείδησης: Στην περίπτωση αυτή έχουμε άπνοια οπότε ελέγχουμε για την περίπτωση έμφραξης του ανώτερου αναπνευστικού(πχ από κάποιο τρόφιμο ή ξένο σώμα) και εμφυσούμε αέρα στους μυκτήρες του ζώου.
Στην περίπτωση που έχουμε και απουσία παλμού παρατηρούνται ωχροί/κυανοί βλεννογόνοι και διεσταλμένες κόρες. Τοποθετούμε το ζώο πλάγια και με το αριστερό μας χέρι τοποθετημένο στην κοιλιακή περιοχή της καρδιάς (για στήριξη), προχωρούμε σε μαλάξεις με το δεξί χέρι στην άνω επιφάνεια της ίδιας περιοχής. Η καρδιά βρίσκεται προς το στέρνο, αμέσως πίσω από το πρόσθιο άκρο.
⦁ Κάταγμα: Στο κάταγμα το άκρο δε φέρει βάρος και υπάρχει γραμμή παραμόρφωσης. Ελέγχουμε για αιμορραγία ή για shock ενώ περιορίζουμε την κινητικότητα του ζώου και υποστηρίζουμε με αυτοσχέδιο νάρθηκα.
⦁ Υποθερμία: αύξηση της θερμοκρασίας προοδευτικά (με κουβέρτες, θερμοφόρες) και μετακίνηση του ζώου σε θερμότερο περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε πως η επικοινωνία με τον κτηνίατρο μας είναι απαραίτητη ώστε να μας κατευθύνει αυτός για το πως θα κινηθούμε αφού σε πολλές από τις παραπάνω καταστάσεις, η άμεση προσκομιδή του ζώου στο κτηνιατρείο κρίνεται αναγκαία.
FIRST DO NO HARM!!
